Συνολικές προβολές σελίδας

Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Ένας πυροκρουστήρας που τον λένε Αξιοπρέπεια


Τι είναι αυτό που κάνει όλα (σχεδόν) τα κόμματα να επιτίθενται με μανία και ενορχηστρωμένα κατά του Σύριζα; Τι είναι αυτό που κάνει τόσους πολιτικούς της Ευρώπης (και όχι μόνο) να εκφοβίζουν, εκβιάζουν και παρεμβαίνουν με ανάγωγο τρόπο στα εσωτερικά του τόπου; Τι είναι αυτό που δημιουργεί (στο εσωτερικό και από το εξωτερικό) την κινδυνολογική ως τρομοκρατική προπαγάνδα, και τα ψευδή «μεγάλα διλήμματα», Ευρώ ή Δραχμή, Μνημονιακοί και Αντιμνημονιακοί, Ευρώπη ή... όχι Ευρώπη, Δύση ή Ανατολή, Αριστερά ή-και Δεξιά; Τι είναι αυτό που τους ξύπνησε έτσι ξαφνικά κι εμφανίστηκαν πολλοί συμπονετικοί, έτοιμοι ν’ αναθεωρήσουν έστω κάποια δευτερεύοντα  στοιχεία του μνημονίου, να εξαγγείλουν το Ευρω-ομόλογο, να υποσχεθούν γενναιόδωρη «αναπτυξιακή» βοήθεια, ίσως-ίσως ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ, να τηλεφωνούν, να υποδεικνύουν, να μας επισκέπτονται;


Η Σπάθα του Νόμου της Φύσης, κρέμεται τώρα πάνω από τα κεφάλια των ίδιων των Πολιτικών, της Ελλάδας, της Ευρώπης, του Κόσμου. Κι όχι πάνω από τα κεφάλια των πειραματόζωων λαών, ή των πτωχευμένων Κρατών, ή ακόμα των θιγμένων Εθνών. Η Ύβρις (με όλη τη σημασία της λέξης) συνετελέσθη όταν οι πολιτικοί, εκχώρησαν τις υποχρεώσεις, τις δικαιοδοσίες και τα δικαιώματά τους, στους λεγόμενους «Τεχνοκράτες», δηλαδή τους Τραπεζίτες και το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Εκεί δηλαδή που σε μιά (έστω και στοιχειώδη) δημοκρατία, οι πολιτικοί εκλέγονται γιά να διαχειριστούν τα του Ανθρώπου, των σχέσεών του, τη μόρφωσή του, την υγεία, την εργασία και όλες τις δραστηριότητες που κάνουν μιά κοινωνία να προοδεύει, η ομήγυρις του Μάαστριχτ (γιά να πιάσομε μόνο έναν σημαντικό σταθμό) αποφάσισε... ν’ απαλλαγεί απ’ αυτές τις υποχρεώσεις της, και να τις παραδώσει στους τραπεζίτες, στο ίδιο το χρήμα, την ύλη, τους αριθμούς, εν τέλει τους Κερδοσκόπους. Από κει και πέρα, με το πρόσχημα της λεγόμενης Παγκοσμιοποίησης, βοηθούσης της οπτικοακουστικής προπαγάνδας, ευνουχίστηκαν οι Πολίτες, αποβλακώθηκε η νεολαία με την προγλωσσική παιδεία και τις μόδες του life-style, σκλαβώθηκε ο εργαζόμενος, χαλάρωσε η Εθνική συνείδηση, αποπνευματικοποιήθηκε ο Άνθρωπος. Και αυτό, ευτυχώς, σημάδεψε την αρχή του τέλους του Καπιταλισμού, αυτού τουλάχιστον του αμετροεπούς Καπιταλισμού που ζήσαμε τα τελευταία 50 χρόνια.

 Όχι, οι Έλληνες δεν ψήφισαν μ’ αυτό τον τρόπο, επειδή τους στέρησαν την ψευδή ευημερία των δανείων, της υπερκατανάλωσης και των τραπεζικών καρτών. Ούτε γιατί θα τους λείψουν τα... Αρμάνι και οι Μερσέντες. Αυτός ο παράξενος λαός, ο απρόβλεπτος, ο αλλόφρων, ο εγωϊστής πολλές φορές, αλτρουϊστής τις περισσότερες, αδέξιος πότε-πότε, Καραγκιόζης ή Αχιλλέας, Οδυσσέας να πηγαίνει βόλτα στον Άδη, Διγενής ν’ αντιμετωπίζει το Χάρο, Εφιάλτης αυτοκαταστροφικός όταν παραπλανηθεί, αλλά πάντα ευαίσθητος, ευαίσθητος, ευαίσθητος, και υπερήφανος, τόσο, που γίνεται... Τούρκος αν του θίξεις την Αξιοπρέπεια.

Αυτή την Αξιοπρέπεια υπερασπίζεται ο Έλληνας, την Αξιοπρέπεια του Έλληνα, την Αξιοπρέπεια του Ανθρώπου. Κι είναι αυτή η ίδια η Αξιοπρέπεια που έβαλε τη βάση του Φλωρεντινού Ουμανισμού και της Αναγέννησης που προέκυψε, αυτή η Αξιοπρέπεια που δίδαξαν ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης και ο Πλήθων, και σ’ αυτή την Αξιοπρέπεια στηρίχτηκε όλος ο Δυτικός Πολιτισμός που ακολούθησε.


 Οι Έλληνες, με τις εκλογές της 6ης Μαϊου κι αυτές που θ’ ακολουθήσουν, υπενθυμίζουν στη Δύση τον ίδιο τον λόγο ύπαρξής της: Την Αξιοπρέπεια του Ανθρώπου. Το μεγάλο δίλημμα που αποκαλύπτουν οι Έλληνες, είναι απλό και καίριο:

Το Χρήμα, ή ο Άνθρωπος;
Η ύλη, ή το Πνεύμα;
Το Μέσον, ή ο Σκοπός;

 Και προπάντων:
Δουλεία, ή Αξιοπρέπεια;

Παραφράζοντας τον τίτλο του Μανιφέστου του Μαρκησίου ντε Σαντ γιά τη Γαλλική Επανάσταση, θα πούμε:

Έλληνες, ακόμα μιά προσπάθεια
γιά ν’ αποκαταστήσετε την Αξιοπρέπεια του Ανθρώπου.